به نقل از «ایسنا»

کنکور انتهای راهِ نوجوانان نیست

تاریخ انتشار: ۴ شهریور ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۰۸۴۱۵۸

یک متخصص روانشناس کودک و نوجوان با اشاره به استرس و اضطراب ناشی از اعلام نتایج کنکور در نوجوانان گفت: کنکور انتهای راه نوجوانان نیست و الزاما همه نوجوانان نمی توانند از نظر تحصیلی موفق باشند، لذا بهتر است والدین از کودکی استعداد فرزندانشان را بیابند و به جای ایجاد تنش در خانواده، باور داشته باشند افرادی که می توانند در حیطه استعداد خود قدم بردارند، موفق‌تر از کسانی هستند که رتبه‌های بالایی در کنکور کسب می‌کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

گوهریسنا انزانی در گفت وگو با ایسنا، با اشاره به اینکه هم اکنون نوجوانان در شرایط خوبی نیستند، افزود: در حال حاضر با ویروسی به نام کرونا مواجه هستیم و همین بیماری باعث شده دیگر تفریحات سابق در خانواده ها وجود نداشته باشد و مکانیزم خانواده ها نیز در هم تنیده شود؛ میزان استرس‌ها طی ۶ ماه اخیر افزایش داشته است، از سویی دیگر نوجوانان هم در این مدت امکان حضور در مدارس را نداشته اند و به دنبال آن منزوی تر و افسرده شده اند. 

وی ادامه داد: به دنبال تمام مسائل مطرح شده والدین در این روزها از اینکه فرزندشان در کنکور قبول نشود می هراسند و حتی خود را با رتبه کنکور فرزندشان معنی می کنند و احساس بی ارزشی دارند، در این حالت این نوجوانان هستند که به دلیل اینکه شاهد ترس های والدینشان هستند، دچار اضطراب و استرس می شوند، زیرا آنها نمی دانند که چطور باید در زمان وقوع بحران حل مسئله کنند.

این روانشناس به والدین هشدار داد که نوجوانانی که در خانواده مورد توجه نباشند، والدین حمایتگری نداشته باشند، اعتماد به نفس پایینی دارند و فقط خود را با دستاوردهایشان می شناسند، ممکن است به سمت خودکشی پیش بروند که در وقوع بحران ها به ویژه زمانی که تنش نوجوان در زمان کنکور افزایش می یابد و فرد نمی تواند تعادل هیجانی خود را به دست آورد ممکن است به سمت خودشکی پیش رود؛ برخی از نوجوانان پس از آزمون کنکور و علی رغم اینکه پاسخ آزمون نیامده است به خودکشی متوسل می شوند و برخی از نوجوانان نیز در روزهای نزدیک به اعلام نتایج واکنشهایی را از خود بروز می دهند.

این روانشناس در ادامه با بیان اینکه اغلب والدین از بحران بلوغ فرزندان خود شناخت کمی دارند، به موضوع خودکشی در نوجوانان اشاره کرد و گفت: براساس پژوهشها چند عامل در خودکشی نوجوانان موثر هستند که در این میان برآورده نشدن نیاز به عشق و تعلق، عدم کنترل، پیش بینی ناپذیری و بی نظمی، خودانگاره نامطلوب، اجتناب از شرم و شکست، قطع روابط مهم حساس، عصبانیت، خشم و نفرت از عوامل موثر خودکشی در دوران نوجوانی است. در واقع به نظر می رسد که تغییرات جسمی، عاطفی و اجتماعی در دوران نوجوانی افزایش می یابد و به دنبال آن اضطراب و نگرانی در برخورد با عوامل استرس زا، فشار والدین کلاس های زیاد، فشار والدین و مدارس، مهارت نداشتن والدین و عدم اطلاعات والدین از مراحل رشدی نوجوانی و رفتار والدین باعث می شود که نوجوانان به دنیای افسردگی پناه ببرند. 

 انزانی با اشاره به نوجوانانی که استرس بالایی را تجربه می‌کنند یا دلبستگی شان با والدین ناایمن است، خاطرنشان کرد: این دسته از نوجوانان احساس تنهایی، پوچی و بی ارزشی می کنند و امکان خودزنی و خودکشی در آنها افزایش می یابد.

وی ادامه داد: افسردگی در دوران نوجوانی باعث می شود که فرد احساس پوچی کند، علاقه و لذت انجام فعالیتها را از دست بدهد، دچار افزایش و کاهش وزن، اختلال در خواب، بی‌قراری و کندی روانی حرکتی و خستگی زیاد و کاهش تمرکز و افکار عود کننده درباره مرگ و خودکشی شود. 

 این روانشناس معتقد است که حتی بسیاری از نوجوانان در این مراحل سنی خود آسیب رسانی دارند به طوریکه رفتار تکانشی و  بدون فکر دارند که در بسیاری از مواقع این آسیب رسانی رفتاری عمدی است که موجب آسیب بدنی به صورت جزئی تا شدید می شود.

به گفته انزانی و براساس پژوهشهای انجام شده، بیشتر خودکشی ها در حوالی ۱۵ تا ۳۰ سالگی رخ می دهد اما احتمال خودکشی میان کسانی که دارای اختلالات روانی هستند بیشتر است و کسانی که عزت نفس و اعتماد به نفس کمی دارند احتمال بروز رفتارهای آسیب زننده در آنها بیشتر است.

وی در همین راستا به والدین توصیه کرد که به رفتارهایی مانند پرخاشگری،حملات پانیک، بی‌خوابی، رفتارهای تکانشی، افسردگی، بی قراری، اضطراب شدید و ناامیدی در نوجوانانشان در دوران کنکور توجه کنند.

این روانشناس گفت: همه افراد می توانند در حیطه خاصی موفق باشند و این یعنی هر فردی دارای استعدادهای خاصی است و الزاما همه نوجوانان نمی توانند از نظر تحصیلی موفق باشند، لذا بهتر است والدین از کودکی استعداد فرزندانشان را بیابند و به جای ایجاد تنش در خانواده، باور داشته باشند افرادی که می توانند در حیطه استعداد خود قدم بردارند موفق‌تر از کسانی هستند که رتبه‌های بالایی در کنکور کسب می‌کنند. باید بدانیم کنکور انتهای راه نیست و بعد از آن نیز نوجوانان می توانند موفق باشند، به شرط آنکه استعدادشان کشف شده باشد. 

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: کنکور سراسری افسردگی خودکشی روانشناسي موفق باشند

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۰۸۴۱۵۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

روند افزایشی خودکشی از 1388 تا 1401

خودکشی، امری عمومی در جوامع انسانی است. از این رو، می‌توان آن را هم در تمام جوامع و هم در دوره‌های گوناگون تاریخی سراغ گرفت. هر چند خودکشی با عوامل محیطی و اجتماعی ارتباطی تنگاتنگ دارد، اما همیشه و در هر شرایطی به عنوان مسأله اجتماعی بروز پیدا نمی‌کند. آن چه که خودکشی را در سطح مسأله اجتماعی بازنمایی می‌کند، از یک سو نرخ خودکشی و از سوی دیگر احساس عمومی نسبت رواج آن و نیز تمایل به خودکشی است. نرخ خودکشی هر چند خود را در آمارها نشان می‌دهد، اما در مواجهه با مصادیق خودکشی، فهم عامه نیز درکی از رسیدن تعدد خودکشی به مرزهای نوعی از ترس اجتماعی دارد؛ چرا که خودکشی در شرایط آنومیک و بحرانی، پدیده‌ای سرایتی است و با گسترش و تنوع آن، افراد مستعد را به خود مشغول می‌کند.

-اگر فضای اجتماعی تقویت کننده این تمایل و احساس باشد، خودکشی مانند یک ویروس ذهنی، افراد بسیاری را با خود درگیر می‌کند. خودسوزی زنان ایلامی نمونه بارز این سرایت‌پذیری است. خودکشی پزشکان نیز از این نوع است؛ وقتی پزشکی که از نظر ما دارای شغلی با منزلت اجتماعی بالایی است و به نظر موفق می‌آید، به عنوان فردی اثرگذار بر محیط خود نقش‌آفرینی می‌کند، دست به خودکشی می‌زند، دیگر پزشکان را به عنوان راهی برای رهایی از فشارهای محیطی به اندیشه وامی‌دارد. این که در مدت کوتاهی، جامعه با خودکشی افرادی مواجه شده که پیش از آن یا در این باره خبری نمی‌شنید و یا چنان نادر بود که شاخک‌های فهم عامه نسبت به آن به عنوان موضوعی متفاوت حساس نمی‌شد، واجد اهمیت است. 20 خودکشی موفق پزشکان در سال گذشته، عدد کوچکی نیست که بتوان به سادگی از کنار آن گذشت. خودکشی کارگران در محل کار خود از طریق حلق آویز و یا خودسوزی که سال گذشته موارد متعددی گزارش شد، از این زمره است که می‌تواند به راحتی به دیگرانی که آن شرایط را دارند، سرایت کند.

وقتی به خودکشی به عنوان پدیده اجتماعی نگاه می‌کنیم، باید آمار آن و روند تحولات آن را مورد توجه قرار دهیم. متأسفانه آمار خودکشی در ایران چندان دقیق نیست. سابقه گردآوری منظم آمار خودکشی در ایران چندان طولانی نیست و ما اطلاعات دقیقی از آمار خودکشی دهه‌های گذشته را یا نداریم و یا دقیق نداریم. به عنوان مثال، آمار ثبتی مشخصی از خودکشی پیش از انقلاب و دو دهه اول پس از پیروزی انقلاب اسلامی نداریم. در حال حاضر نیز بین آمار انتشار یافته از سوی مرکز آمار ایران در سالنامه‌های آماری که عمدتا متکی به آمار نیروی انتظامی است با آمار پزشکی قانونی تفاوت وجود دارد که قابل توجیه است(اولی مربوط به خودکشی در صحنه وقوع خودکشی و دومی مربوط به نتیجه خودکشی پس از رساندن فرد به بیمارستان و عدم موفقیت درمان در مورد تعدادی دیگر می‌شود)، اما انتشار دوگانه آن می‌تواند موجب خطای توصیف و تحلیل پدیده خودکشی شود.

به عنوان مثال داده‌های سالنامه آماری مرکز آمار ایران طی سال‌های 1380 تا 1391 نشان می‌دهد که 27168 نفر بر اثر خودکشی فوت شده بودند. این در حالی است که براساس آمار سازمان پزشکی قانونی کشور فوت‌شدگان ناشی از خودکشی در این دوره 38691 نفر بود که حدود 11523 نفر بیشتر از مرکز آمار ایران است. به هر صورت باید در نظر داشته باشیم که آمار موجود در ایران، حداقلی است و واقعیت تعداد خودکشی بیش از تعدادی است که اعلام می‌شود؛ چرا که باید در نظر گرفت که ما در ایران با نوعی از پنهان کاری در بیان خودکشی در برخی از لایه‌های اجتماعی به خاطر انگ خودکشی مواجه هستیم، و یا حتی نگاه امنیتی به خودکشی در بین برخی افراد و سازمان‌ها می‌تواند در انتشار آمار خودکشی سهم داشته باشد. با این حال، بر اساس آمار منتشر شده که وضعیت حداقلی را به نمایش می‌گذارد، میزان و روند خودکشی در ایران، قابل تأمل است و نیازمند توجه خاص به شرایطی که در حال تشدید خودکشی در ایران است.

اطلاعات آماری مربوط به خودکشی در سال گذشته(1402) هنوز منتشر نشده است، اما در سال 1401 بنا به گفته رییس مرکز مشاوره دانشگاه علوم پزشکی ایران بیش از 6 هزار نفر بر اثر خودکشی فوت کرده‌اند که به نظر می‌رسد در سال 1402 افزایش قابل ملاحظه‌ای داشته است. تعداد خودکشی منجر به فوت در سال 1400 از سوی نیروی انتظامی 5085 نفر بیان شد که در سال 1401 حداقل 18 درصد رشد داشته است. اگر سال 95 را برای مقایسه در نظر بگیریم، تعداد خودکشی منجر به مرگ در ایران حدود 59 درصد رشد داشته است. این میزان رشد، نشان می‌دهد که نمی‌توان مدعی بود رشد خودکشی تابعی از رشد جمعیت است؛ چرا که جمعیت ایران طی این 7 سال، 59 درصد رشد نداشته است. رشد جمعیت ایران در سال 1401 در مقایسه با سال 95 حدود 9.5 درصد می‌شود؛ بنابر این، درصد رشد خودکشی در ایران طی این مدت حدود 6.2 برابر درصد رشد جمعیت بوده است. پس باید علل افزایش میزان خودکشی را جای دیگری جستجو کنیم.

از زوایه‌ای دیگر به آمار خودکشی در ایران نگاهی بیاندازیم. نرخ خودکشی موفق که بر مبنای 100 هزار نفر محاسبه می‌شود در سال 1401 بنا به گفته رییس مرکز مشاوره دانشگاه علوم پزشکی ایران به 7.4 نفر رسید. کافی است بدانیم نرخ خودکشی در سال 1388 حدود 4.1 نفر بود؛ یعنی طی 14 سال اخیر بر نرخ خودکشی 3.3 نفر افزوده شده است. به عبارتی، نرخ خودکشی در دو دهه اخیر رو به فزونی بوده است و در مقایسه با سال 88 فاصله اندکی تا دو برابر شدن دارد. این در صورتی است که نرخ اقدام به خودکشی در اوایل دهه 60 حدود 1.3 بود؛ که قطعا نرخ خودکشی‌های موفق در آن سال بسیار کمتر از این میزان است. با توجه به این که به ازای هر خودکشی موفق بین 20 تا 30 برابر اقدام به خودکشی داریم، احتمالا در سال 1401 بین 120 تا 180 هزار اقدام به خودکشی داشتیم.

حال اگر حد وسط این دو را در نظر بگیریم بر حسب 150 هزار اقدام به خودکشی، نرخ اقدام به خودکشی 176.5 خواهد بود؛ یعنی در سال 1401 از هر 100 هزار نفر 176.5 نفر اقدام به خودکشی کرده‌اند که در مقایسه با ابتدای دهه 60 نرخ اقدام به خودکشی حدود 135 برابر شده است. این افزایش عجیب، ناشی از شرایط کلان حاکم بر جامعه ایران و سیر تحولات آن در چند دهه گذشته است. باید توجه داشت که انباشت مسائل در شرایط کنونی به‌ویژه چند سال اخیر، به شرایط فوق هشدار رسیده و ضروری است نهادهای مسئول نسبت به آن توجه ویژه داشته باشند. این توجه نه در تقویت فعالیت‌های مددکاری مانند اورژانس 123 ـ که البته در جای خود بسیار مهم است ـ بلکه به تغییر رویه‌هایی معطوف است که جامعه ایرانی را با بحران گذران زندگی و فرایند کاهش شأن انسانی افراد در موقعیت‌های پایدار و بازتولیدشونده توهین و تحقیر و تبعیض، و نادیده گرفتن حقوق شهروندی و حق فردیت مواجه کرده است.

نرخ خودکشی موفق در ایران از سال 1388 تا 1401(به ازای 100 هزار نفر)

بیشتر بخوانید:

216216

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901656